Öyle bir hale geldik ki, hangi tarafa baksak olumsuzlukla karşılaşıyoruz.Bir tarafta istakız yiyenler, diğer tarafta ekmeğine katık bulamayanlar.

9 gün tatilli bayram geliyor.

Bir tarafta özel uçakla, devletin uçağı ile tatil yapanlar veya evine gidenler, yine devlete ait yangın uçağı ile, Kibris’a, Şanlı Urfa’ya ve de Malatya ya gidenler,diğer tarafta parasızlık yüzünden köyüne bile gidemeyenler.

Bayram geliyor:

Bir tarafta günlük kurban kesmek isteyenler, diğer tarafta kurban kesemeyip, kesenlerin göndereceği eti bekleyenler.

Alış verişmi ?

Bir tarafta, hizmetkarlarını AVM lere göndererek poşetler dolusu meyve sebze aldıranlar alanlar, diğer tarafta dilim karpuz alabilmek için, cebindeki parayı sayanlar.

Bir tarafta uçak inmeyen hava alanları için, milyon dolarlar kazananlar, diğer tarafta iş bulabilmek için torunu ile iş kur kapılarını aşındırarak, iş arayan emekliler.

Düşünüyorum da, koltuğa otururken, nice vaatler verilmişti. Bu vaatler gerçekleşir ise, memur, emekli, işçi, asgari ücretli ve de tüm halk rahat edecekti. Ama bakıyoruz bu vaatlerin gerçekleşmesi uzaydan da uzak.

Kısacası ne oluyor bize?

Sahi bizi bizi, yani emekliyi, işçiyi, memuru, asgari ücretliyi, esnafı, buğday, çay üreticisini sevindirecek bir olumlu yaklaşımı görebilecekmiyiz, yoksa böylece zengin- yoksul ayrımı, taraflılığı devam mı edecek.

Beyler, bizi bir kurbanın bir ayağını bile alamayacağımız 3 bin TL. bayram parası ile mi kandıracaksınız?...